Phantasialand

Duizend-en-één-nacht valt
‘er was eens’ trekt zich terug
in het grote sprookjesboek
ik doe de gordijnen open

Het straatlicht op een afstand
kale moeraseiken in de tuin
ik kantel het raam
een plotse wind stoot tegen mijn arm

Uit mijn zonnestelsel
verdwijnen de planeten
ik had alle tijd van de wereld
nu staar ik
naar buiten



gepubliceerd op 'Coronagedicht.nl', maart 2020

Populaire posts van deze blog

Het verschil tussen gewenste en fysieke aanrakingen word je nooit gewoon. Zoals verhuizen op je tiende nazindert, een onwennig klaslokaal, nieuwe kweldemonen. Aangepast, het krassen van het krijt went hardnekkig, je bent broos als de juni-punten de littekens maskeren. Blijvend is voorgoed, we slaan herinneringen aan herinneringen op. Je herkent het bankje voor de potdichte school in de zomer die kreunt, een sluimer die je instinctief wantrouwt. Wat je niet kunt veranderen, masseren. gepubliceerd in 'De Vallei' (jaargang 12, nr. 47), september 2021
Meer >>

Modesto (California)

Jonge jaren vol hindernissen in tunnels en parken, aan bruggen smeulende zomeravonden langer daglicht verdrijft het onweer we pushen op warm beton in lege zwembaden tot de honden komen Langs spoorlijnen door verlaten winkelstraten springen we hoog, ver, klieven door de lucht in een poging het asfalt, overlevingsmechanismen te bedwingen, op de vlucht Onze slagaders vernauwen bedreigende situaties herkennen we razendsnel, we cruisen nu om de museumtrappen heen met toegeknepen keel beklemd, een innerlijke stem die echoot: Treed uit de schaduw van de opgestoken wijsvinger gepubliceerd in 'De Vallei' (jaargang 12, nr. 47), september 2021
Meer >>