Puerta de Europa
Sleutel in het slot, de kieren in de voordeur ademen,
na een wandeling in de stad op een verlaten zaterdag
het ondergehuurde appartement baadt rustig en grijs
in een twijfelachtig ochtendlicht, tussen zuchtende muren
door het raam in de verte de twee schuine, wazige torens
bevlekt door schreeuwende reclame van corrupte staatsbanken
ze trekken er zich niets van aan, buigen naar elkaar toe
in de eeuwigheid, een open, zuivere handkus tussen geliefden
ik plof in de sofa en kijk naar het zwarte plasmascherm
hoe het glas de lijnen van mijn gezicht en jas weerspiegelt
roerloos bespied ik, in gedachten verzonken, mijn silhouet
dat plots, abrupt, in een onherkenbare schim verdwijnt.
na een wandeling in de stad op een verlaten zaterdag
het ondergehuurde appartement baadt rustig en grijs
in een twijfelachtig ochtendlicht, tussen zuchtende muren
door het raam in de verte de twee schuine, wazige torens
bevlekt door schreeuwende reclame van corrupte staatsbanken
ze trekken er zich niets van aan, buigen naar elkaar toe
in de eeuwigheid, een open, zuivere handkus tussen geliefden
ik plof in de sofa en kijk naar het zwarte plasmascherm
hoe het glas de lijnen van mijn gezicht en jas weerspiegelt
roerloos bespied ik, in gedachten verzonken, mijn silhouet
dat plots, abrupt, in een onherkenbare schim verdwijnt.
gepubliceerd door Gruis (Obsidiaan), juli 2020